Bir acı geçiyor şehrimden
Kendi gidip gölgesi kalıyor insanlara yalnızlığın
Kim daha çok kanatıyor içini ki akmıyor bu gözyaşları Halice
Bu korku ve bu bıçak darbeleri hergün vurulan sırtımıza
Ve büyüdükçe büyüyen yoksulluğu içimizdeki
Neden kimse bakmıyor birbirlerinin gözlerine
Bir çocuk gülerken tüm bunlara...
Bugün seviştim, yürüyüşe katıldım sonra
Yorgunum, bahar geldi, silah kullanmayı öğrenmeliyim bu yaz
Kitaplar birikiyor, saçlarım uzuyor, her yerde gümbür gümbür bir telâş
Gencim daha, dünyayı görmek istiyorum, öpüşmek ne güzel,
düşünmek ne güzel, bir gün mutlaka yeneceğiz!
Bir gün mutlaka yeneceğiz, ey eski zaman sarrafları! Ey kaz kafalılar! Ey sadrazam!
Devamını Oku
Yorgunum, bahar geldi, silah kullanmayı öğrenmeliyim bu yaz
Kitaplar birikiyor, saçlarım uzuyor, her yerde gümbür gümbür bir telâş
Gencim daha, dünyayı görmek istiyorum, öpüşmek ne güzel,
düşünmek ne güzel, bir gün mutlaka yeneceğiz!
Bir gün mutlaka yeneceğiz, ey eski zaman sarrafları! Ey kaz kafalılar! Ey sadrazam!
Kısa şiirlerin tadı da başka oluyor tebrikler...Mehmet Karlı
o kadar hissederek yazmışsın ki gizem...
İçimizde öfke büyüyor Gizem.Büyüyor,büyüyor sonra içine,elimizi değdirdiğimiz herşeyi alarak katlana çoğala patlıyor.Kim gözlerini içine çevirerek bakıyor sor bakalım.Kendi içine bakmayan bize nasıl bakacak bu da işin kör noktası.Bıçağı sırtımıza batıran biziz,içimizi kanatanda....Sevgiyle kal...Ve gül yine...
Bu şiir ile ilgili 3 tane yorum bulunmakta