Bir Acaip Zaman Şiiri - Murat Bolat

Bir bekleyiş ki hiç durmayan olağan olmayan
her imlasında kırık sarkık bir hüzün gecenin
ne sen anlıyorsun ne de şu gün ışığı
oysa bütün dillerde aynı ekoyu resmeder ayrılık
öyle soğuk bakma
içime çekiliyor kan
eşelenen yalnızca umutsuzluğun çürümüş toprağı
ve olmayacakların hesabı bahçelerde
solgun kendinden geçmiş
kimse düşünmüyor artık beni
merak konusu edilmiyorum
her hangi bir vaktin
herhangi bir düzlüğünde
çukurlaşmış anılar yetmiyor yetim benliğime
öyle soğuk bakma
kendime bile yetmiyorum artık
bir paket zehir tüketmişim ciğerlerimde
olmadık yerlere dalıp derin derin seni düşünüyorum
özlemin sonra ve o pamuk ellerin; gözpınarlarımda..
yakasından tutup yazabileceğim cümleler arıyorum
oysa içimde ölesiye bir sevda..
gecenin pusuna gömülmüşüm
yalnızım ve için için içim kanamakta..
ormanlarım yakılıyor, toz duman bir hayat koynumda
nefessiz kalıyorum, mecalsiz..
bunlara rağmen
anlatamıyorum anlatamadığımı
yazamıyorum yazamadığımı
hatta bulamıyorum aradığımı..