Bir Acaip Dünya... Şiiri - Mustafa Kuz

baktım,her yer parsellenmiş...
bağım yok,
bahçem yok,
baş sokacak bir evi bırak...
kümes yapacak bir avuç toprak,
rahatça yatacak bir mezarım yok...
ulan dedim keşke ölmüş olsaydım bu zamana
gelinceye dek...
aramaya çıkayım dedim bir karış yer bulur muyum diye...
doğruldum yattığım yerden....
aman tanrım! dedim
ürpererek...
hep hayallerimi de götürdüğüm yerde...
ancak gördüm ki gerçeği
ben zaten
yatan bir ölüyüm mezarda
oh! dedim keyiflenerek
dedim ki kendi kendime
iyi ki;
şu kargaşayı,
şu şaşkınlığı,
şu taşkınlığı,
şu çarpıklığı,
çelişkiyi,
kayırmayı,
savurmayı,
insanları ayırmayı
hüner sanan,
birilerinin dolmuşuna atlayan
köhne zihniyeti,
görmeden ölmüşüm...
unutmuşum da(özür)
bir an öldüğümü...