Bir Şiiri - Rubin Selber

işte böyle başladı Labilerde.

kendime bir kahraman yaratmaya çalışırken
yakaladığım uygunsuzluğun farkındaydım.
bir odadan kaçmaya şu iki pencereden
sığamamışım birine bile.
beni bu kayıp huysuzluğa, kalbim cami avlusu sanıp
sessizce koyup, kaçmış.
bilmiyorum, hangi dilenciye sadaka olurum.

merdivenleri sökük bir evin çatısından hızla düşüyorum
önüme çıkan bir can parçası olsa yıkıp geçebilirim
yıkmak yapmaktan daha kolaydır
ve insan hep kolaya sarılandır,
öğretilmedi mi.

şimdi açın kucağınızı, çünkü alabildiğime size koşuyorum
hızım saatte kaç kilometre aşk yakar bilmiyorum
alışamadım bu ölçü sistemine
yeryüzünden bakarken gökyüzüne
yahut bakarken gökyüzünden yeryüzüne
tükürsem anca bu kadar hızlı gelirdim, kendimi.

bu taşı kaldırabilecek gezegeni, bulmaya yolcuyum.

böylece bitmedi Labilerde.