Bir Şiiri - Taha Furkan

Bir kale,
Çürümüş insan bedenlerinden,
Kaleyi sarmalayan,
Kanla bezeli bir hendek,
Ve bir korku,
Bir çocuk sesi,
Birkaç adım,
Bir ok,
Yer hâlâ kırmızı ve karanlık,
Gözlerim nemli,
Her yer soğuk,

Bir adam sesi,
Bir korkuya meyilli cesaret,
Bir inanç,
Bir güç,
Ve yine çığlığa çalan hafif bir çocuk sesi,
Ardından.....

Bir ışıkla aralanır gözlerim,
Anlamsız bir sıcaklık sarmalar bedenimi,
Sağında aslanlar,
Sırtlarında mezar tasları,
Solumda ise yürekler,
Alev almış yakıyorlar,

Kalenin haramilerinin gözlerinde,
İlk kez bir korku parlar,
Ve yine bir çocuk sesi işitilir,
Bir harami düşer,
Bir çocuk sesi daha işitilir,
Kale sarsılır,
Bir çocuk sesi daha işitilir,
Kale yerle yekzandır,

Geride kalan bir kaç temiz yürekli çocuk,
Gözlerinde geçmişten kalan acıların izleri,
Ve parçalanmış bir kaç bedenin hatırası....