Şimdiye kadar sure gelmis zamanda hayatin sadece gordugumuz yanini yasadik. Gorduklerimizi anladik, anladiklarimizi benimsedik ve benimsediklerimizi sevdik.
Yaratici bizlere yasama sansi verdigi andan itibaren, ailenin en kucuk cocugu misali şimardik. Buyuduk belki bazi zamanlarda ama bu kez ise icimizde yasayan o hırçın ve asi cocugu simarttik. Ve hayat denilen su yasayis oykusunde sonuc olarak biz insanlar hep aldandik.
***
Benimsedik! Hayatla oyle sıkı baglarimiz oldugunu hissettik ki, adimladigimiz sokaklarda bir sonraoi adim ile bir onceki arasinda gecen zamani bilemedik. Yaratilmis en guzel seylerden biri olan suyun akişini her zamqn gorduk ama akan hayati zamanlarin da su gibi akip su gibi surekliligi olacacini zannettik. Sonuçta yasamayi cok sevdik. Birlikte yasamaya alistiklarimizi da...
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta