Biografim Şiiri - Şevket Coşkun

On yaşında düştüm gurbet ellere
Trikoya çırak verdiler beni
Boyum yetişmedi orda tezgaha
O hafta sonunda kovdular beni

Boya sandığını astım boynuma
Karşı koymak için kader oynuna
Kahverengi sandım sürdüm siyahı
Yırtık pabuç ile dövdüler beni

Oymacıya girdim zımpara yaptım
Bir iş buldum diye havamı attım
On günde elimin derisin yırttım
Ne yazık ordan da kovdular beni

Yağlı boya aldım sürdüm duvara
Sürdüğüm duvarlar oldu madara
Ne yazık sonunda kaldım avara
Orda da popoma vurdular benim

Eczaneye girdim ben çırak oldum
Oynadım zıpladım yerimi buldum
Artık bu dünyada çalışan kuldum
Sırtıma bir önlük verdiler benim

Gece okuyarak gündüz çalıştım
Bu kahpe düzene bende alıştım
Genç yaşımda siyasete karıştım
Yakın çevrelerim yerdiler beni

Yaş onbeş olmadan kavgaya girdim
Önce bilmediğim çok şeyi bildim
Karşı çıkmak için ben karar verdim
Çetin ceviz gibi kırdılar beni

Anlamadan geldim ondokuz yaşa
Evlilik oynunda ben geldim tuşa
Eskiden benmişim ağayla paşa
Şimdi gülünecek halime benim

Gece kondu yaptım oturmak için
Bir iş yeri açtım batırmak için
Okula başladım bitirmek için
Talihim gülmedi orda da benim

Oğlumla kızımla öğrenci oldum
Kah okulda Kahta işte bulundum
Başaklarım yeşil iken kurudum
Düvenin altına serdiler beni

Yaş otuz dört okul bitti saldılar
Otuz beş yaşında asker aldılar
Gençler ile koğuşlara koydular
Elime G 3 ü verdiler benim.

Kırk yaşına geldim geriye baktım
Olur olmaz şeyı kafama taktım
Yolun yarısında hayattan bıktım
Karanlık duruyor gelecek benim

Çalışırım emekloldum boşuna
Karlar yağdı sakağıma başıma
Çocukluğum girer oldu düşüme
Gayrı renklenmiyor düşlerim benim

Şevket biyografin hayli perişan
Dayanabilir mi senle yarışan
Bir ömür boyunca her gün çalışan
Tatilim olmadı bir türlü benim.

Şevket Coşkun
İSTANBUL