Binyıllık Gece Şiiri - Nilgün Nart

Seni andım bu gece
Diğer binyıllık geceler gibi
Ellerin ellerimde
Gözlerin gözlerimdeydi

Seni en çok
“Sessiz Yürüyüşümde” özledim
Bu gece yine
Asırlarca süren bir yalnızlığın
Ve sensizliğin tükenişindeyim

Bin yıl oldu
Sana sarılamadığım
Ellerinden tutamadığım

Katran karası çaresizliğimde
İki damla yaş süzüldü gözlerimden

Yüreğimden sonsuzluğa seslendim
“Sevgili neredesin”.

Kokunu getirdiler bana uzaklardan
Buselerini ödünç aldım anılarımdan
Zamanın tozlu sayfalarından
Bir yüzük düştü ellerimin arasına

Sırılsıklam oldum
Gözlerimden yağan yağmurlarda.

Nefesin dolaştı yüzümde
Kokun tenime karıştı
Saçlarımı okşadı ellerin
Bakışların gözlerimdeydi

Ayrılığa ve çaresizliğe inat
Sonsuz zamanlar boyunca
Ne kadar birbirimizdeydik.

Ben yine sen oldum o gecede
Diğer bin yıllık geceler gibi

Anladım ki
Sen de beni düşlüyorsun
Sen de beni özlüyorsun
Hemen yanı başımdasın
Bir düşünce kadar uzak
Bir nefes kadar bendesin
Sarıldım bir kez daha düşlerimde sana
Doyasıya çektim seni içime

Binyıllık ayrılığa inat.