Binnur Şiiri - Muhammet Faruk Koca

Biliyorum istesen de aynı kalmayacaksın
Değişeceksin bütün duygularından arınmışçasına
Değiştirecekler belki de
Soracaksın kendi kendine;
Bu ben miyim? Diye.
Ardına bakmayacaksın yaşlı gözlerle
Ama ardında bırakacaksın yaşlı gözlerle
Belki karşılaşacaksın bir gün bir yerde
Hatırlayacaksın o günleri sevgiyle ya da üzüntüyle
Sevmiştik diyeceksin hem de ölümüne...

Geldiğinde
Boş gözlerle bakma bana
Dokunduğumda içini yakmayacaksam dokunma
Sarıldığımda alamayacaksan kokumu sarılma
Kelimelerin anlamı artık yoksa konuşma
Ve duyguların böyleyse bana yaklaşma.

Ama böyle değilse
Bir damla yağmur olsan da gel
Şu çorak topraklara bir yudum su ver
Tenine öyle hasret ki bu el
Ölene dek seveceğim, yeter ki sev.
Hasretinle çoğaldı içimdeki sel
Sensiz bir dakika bir ömre bedel
Ayrıldı ellerimiz ayırdı eller
Geldiğinde geleceğim yeter ki gel.

(sevgiliye 19.02.2002)