Binnaz'ın Nuri'si Şiiri - Tahsin Koç

Binnaz'ın Nuru’su!
Beni çok eskilere götürdü
Onu ben çocukluğumda,
Hep bizim mahallede görürdüm.
Merak ederdim bu kimdir diye
Derlerdi ki; Binnaz'ın Nuru’su
Ben hep; Nuru abiye
Gıpta ile bakardım.
Binnaz'ın Nuru’su!
Bizim mahallede ne gezerdi?
Niçin gelirdi bizim mahalleye?
Bir gün yine gelmişti biz mahalleye
Sordum ana, bu kimdir dedi ki?
Binnaz’in Nuru’su!
Ne demek Ana; Binnaz'ın Nuru’su!
Rahmetli annem dedi ki oğul!
Nurun'un babası vefat etmiş,
Onun için annesinin ismiyle anılıyor.
Rahmetli annesi onunla çok ilgilenirdi
Onu çok severdi ve çok özel yetiştirdi
Peki, Binnaz'ın Nuru’su
Bizim mahalleye niye gelirdi?
Rahmetli; Yunus amcama gelirdi!
Yine bir gün, annesi ile beraber
Yunus Amcama, geldiler!
Sorduğumda dediler psikolojik
Bir sıkıntısı varmış?
Tedavi için amcama geliyormuş!
Eli ayağı düzgün çok kibar bir insandı
Binnaz’in Nuru’su!
Hep o yıllar aklımda kaldı o yıllara takıldım.
Çok sevdiğim bir ağabeyimizdi.
En son; Rahmetli Şehit Okan'ın
Cenazesinde gördüm hal hatırını sordum.
Gayet güler yüzlü ve masumdu!
Hep o tebessüm şekli gözümün önünde,
Binnaz'ın Nuru’su!
Allah rahmet etsin; Binnaz'ın Nuru’su!
Makamın cennet olsun; Binnaz'ın Nuru’su
Sessiz sedasız, göçtün gittin bu dünyadan.
İyi ki anan görmedi senin bu durumunu?
Allah kalanlarına sabrı cemil ihsan etsin,
Âmin.
Tahsin Koç-Ankara