Sen vardın hayatımda
güneş doğudan doğuyor
ışıklarını saçıyor, ısıtıyor
ve batıdan batıyordu
Sen vardın hayatımda
su buharlaşıyor, buz oluyor
ve sonra yine sıvılaşıyordu
Sen vardın hayatımda
insanlar oksijen soluyor,karbondioksit veriyordu
ve bitkiler o karbondioksiti alıyordu
ve yalnız sen vardın hayatımda
Seni bulunca her şeyi unuttum…
Sonra sen beni unuttun
terk edip gittin, ta o zaman ayıldım
su yine aynı su, buz da yine aynı
güneş yine ısıtıyor
bitkiler, insanlar yine aynı alış verişte
O’nu buldum, seni kaybettim
O’nu kaybeden kimi bulur?
O’nu bulan neyi kaybeder?
iyi ki seni kaybetmişim,
hayatın anlamını buldum
binlerce teşekkür sana…
Kayıt Tarihi : 1.1.2017 17:29:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Aşk, karşı cinse duyulan patolojik bir duygudur. Aşık olan kimse her şeyi unutur, bütün zamanını karşı cinse verir.Anneyi babayı, eski arkadaşlarını bile unutur. Ama bir gün gelir aşk biter ya yeni bir aşk arar, bulur veya bulamaz ama sonuç yine hüsran olur. Ama içindeki aşk duygusu İlahı aşka dönerse ve O'nu bulursa her şeyi kazanır. Çünkü artık o her şeye başka bir gözle bakmayı öğrenir.Allah adına alır, Allah adına verir ve Allah için sever.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!