Binlerce Samanyolu Şiiri - Nebi Ünler

Ne ummanları aşan, dünya kürklü gemiler
Ne Karun yanaşması, hırs yüklü gemiciler
Umurumda olmadı, umurumda olamaz
Buğz ettiğim her yezit, yezitkeş seviciler.

Kam’a saygı duyarım, lakin putum eylemem
Doğmamış doğurmamış, yokun, varın Tengrisi…
Ey postlu, şer post için eğri büğrü söylemem
Uçmağa alsın yeter, Atam Oğuz Tengrisi.

Git gözünle gör oğul, Orhun’a ne kazınmış,
Ey demirci tinini kat, şaşmasın Türk ok’u…
Kut, arayış Hakanım; bahta, kader yazılmış
Ey Asena, ey Kürşad, okuyup ta Türk doku.

Yılgın Yağmur de hele Dedem Korkut ne demiş
Hoca Ahmet Yesevi, ne buyurmuş ahi’ye…
Alp’i kandırdım diyen; ancak özünden yemiş
Binlerce Samanyolu, sanki emsal, mahiye!

Emsal: benzerler, eş biçimde ya da değerde olanlar. Misal, Örnek.
Mahi: Balık,

Aşiyansız, 24.08.19 – 14.44 Y.Y.