Binlerce Kez Yürüdüm Aynı Sokağı

Binlerce kez yürüdüm aynı sokağı,
Kaldırımların her zerresini ezberledim,
Çocukların oynarken saklandıkları
her kovuktan haberdarım.

Bilmezsin!
Bir izin bir hissin peşinde,
bu avare gönlüm!
Taşların arasında bir avuntu arıyor,
Deliler gibi inatçı hem!
Durduramıyorum... neden?

Nedir benim bu çilem?
Adın yasak dudaklarıma,
Sesin uzak,
Ellerin yabancı...

Bir umutla, yine de,
Sabahın ilk ışıklarını bekliyorum,
Belki karşılarız diye!