Binlerce Çiçek Şiiri - Işıl Başkalem

Sen giderken,içimdekiler de götür.
Ne kaldıysa geride,hepsi senin olsun.
Birkaç şey kalsa bile,
Süzülüp gelen günışığından,
Kaybetmeye dayanamam.

İçimde uçuşan binlerce çiçek var.
Rüzgarla dağılıp,döne döne düşen,ağır.
Avucunun içine alıyorsun,
Üflüyorsun sanki bile bile.
Son parçasını da
Eğilip koparıyor sonra yine küçük bir kız çocuğu.
O bitmemiş masalda
Parçalara ayırıyor,
Parçalara ayırıyor...
Dur demek istiyorum,
Yok ediyor çocuksu bir bilinçle.
Şarkılar söylüyor,dans ediyor,
Eteğini sallıyor iki yana.
Bense sırf bu yüzden,hiç giymiyorum eteklerimi.
Başka kız çocuklarına veriyorum.
Görmek istemiyorum,ama gözlerimi bağlıyorlar.
"Oysa bilmediğin bir şey vardı sevgilim,
Ben sende bütün aşklarımı temize çektim..."

Oysa benim bütün aşklarım temizdi,sevgilim.