Bingöl Güneşinden Şiiri - Turgut Çakır

Bingöl güneşinde insan var
Dünyaya gelen her insanda kusur var
Yalnız doğmamış insan kusursuz
Hatta ölmüş insanda...
Biz nedense insanda hep kusur ararız
Arayan insan değil mi?
Onun kusuru yok mu?
Dünyada iyi insanlar var
Kötü insanlarda...
Ancak kötü insanlar bakıyorumda hiç utanmıyorlar
İşte iyilerin feryadı burada
İnsan gün gelir yüksek makamlara ulaşır
İşte o zaman fırtına eser
Yüksek makama çıkan insan
Şaşkına döner
Kendini Tanrı sanır
Ama gün gelir o makamdan düşer
Yine bir fırtına eser
Bu da insanlık fırtınası
Önce Tanrı sonra insanlık
Bingöl güneşinde insan var
İnsan
O insanın yüreğinde sevgi var
İnsan sevgisi
doğa sevgisi
hayvan sevgisi
yurt sevgisi
Tanrı sevgisi
anne baba sevgisi
evlat sevgisi
Kızını seven damadını sever
Oğlunu seven gelini sever
Onlarda evlat
Bingöl insanı çayır çimen arar
İyilik
güzellik
dostluk
arkadaşlık
kardeşlik ondadır
Kötülük nedir bilmez
Ölünce gittiği yer cehennem bile olsa
Çayır çimen arar
insan arar
dost arar
Bingöl insanı ağaç gibidir
Ağaç üzerinde barınan kuşlar var
Ağaçların yemişlerini yiyen insanlar var
Ağaçların altında uyuyan insanlar var
Ağaç bunların hesabını tutar mı
tutmaz
Bingöl insanı da öyle...
Onun için Bingöl insanı her şeye layıktır
Bingöl güneşinde insanlığı buldum
İnsan
Türkiye'de
İspanya'da
Portekiz'de
Fransa'da
Almanya'da
Ve diğer ülkelerde insan...
İnsan her yerde en güzel biçimde yaratılmış...
Eğer en güzel biçimde yartılmamış olsa...
Bu da insan
Bu insana evrenin tacını giydirsek ne olur
Hiiç! Çıplak bir insan
Bingöl güneşinde insan var
İnsan hangi makama ulaşırsa ulaşsın
Az yüksekten uçmalı bence
Yüksekten uçarsa düştüğünde ölür
Alçaktan düşerse az zarar görür
Bingöl güneşinde insan buldum
O insanın aklında Tanrı
Yüreğinde sevgi var
O sevgiyi görebilene ne mutlu