Bindokuzyüz otuzsekiz - İkibinonüç

Andımız vardı.
Yolumuz uzun,
Yollar dardı.
Koşuyor, koşamıyorduk.
Milyonlarca görünmez,
Kol ve göz,
Barikatlar koymuş,
Hain güçler duvarlar örmüştü.
Yavaştı adımlarımız,
Dikkatli...
Koşarsak düşecektik.
Biliyorduk.
Uçurumlar vardı.
Sarp kayalar derin acıları saklıyordu.
Bakışları kartal, gözleri ateş,
Bir adam vardı.
Belki bir ermiş,
Çelebi...
Gelene, geçene umut dağıtırdı.
Önüne üç-beş kuruş atarlardı.
Onu dilenci sanırlardı.
Ettiği duaları kimse anlamazdı.
Bir kahindi.
Belkide,
Bilge...
Deyişleri kurşun gibi ağırdı.
İnancın şafağı sökerken yüzünde
Başını gururla göğe kaldırırdı.
Yarlardan düşen kayalardı sanki.
Gök gürler gibiydi sesi;
'Hz. İsa'dan önce O' gelecek,
Gelecek birgün.
Gökten yıldızlar yere inecek,
Gök mavi gözlerinin ışıkları
Aydınlatacak dağı,taşı,
Parlayacak yolumuzun ufukları
Milletin efendisi,
Köylümün yüzü gülecek.
İşçimin sofrası şenlenecek.
Mustafa'lar, Kemal'ler, Ata'lar doğacak.
Ağlamayacak artık analar,
Gidipte gelmeyen kuzularına
Babalar yanmayacaklar,
Sattırmayacağız vatan topraklarını.
Demir ağlarla öreceğiz yurdumuzu yeniden.'
.....
Yemin etmiştik.
Dağlara, taşlara göklere yazdık:
'Atam İzindeyiz...
.....
Belki bir ermiş,
Çelebi...
Bir kahindi,
Belki de,
Bilge...
Gururlu başı hıçkırıklarla sarsılıyordu.
Bir çocuk gibi ağlıyordu.
.....
Bekliyoruz yolunu hasreti çekilenin
Bekliyoruz O'nu her an artan özlemle,
Yollar uzak,zorlu demeyeceğiz,
Muradımıza ergeç ereceğiz.
Bir andımız vardı.
Mukaddes bir yemin etmiştik,
Dönmeyeceğiz...
Bu vatan için öleceğiz! ..