Binboğa Dağlarına Şiiri - Fahri Bulut

BİNBOĞA DAĞLARINA
İnsan âşık mı olur, dağa diye gülmeyin,
Onlarca hatıram var, hayalimden silmeyin.
Gidip gezip görmeden, peşin hüküm vermeyin,
Dostlarım ben aşığım, Binboğa dağlarına.

Kalaylanmış tasına, tarhana çorbasına,
Aç ve açık ağlayan, bebenin göz yaşına.
Taşına toprağına, baharına, kışına,
Canlarım ben aşığım, Binboğa fakirine.

Ulu yatırı olan, o Esabilkeyfine,
Saymakla bitiremem, onca ziyaretine.
Pehlivanlar güreşen, harman yeri çitine,
Dostlarım ben aşığım, Binboğa yatırına.

Gizem dolu sisine, küsüne, barışına.
Tıslayan tosbağa sına, sürünen yılanına.
Kınalı kekliğine, tavşan, tilki, kuşuna,
Canlarım ben aşığım, Binboğa hayvanına.

Kışın beyaz karına, çağlayan pınarına,
En küçük tepesine, kartal çıkmaz dağına.
Yaz günü kar saklayan, nergisli koyağına,
Dostlarım ben aşığım, Binboğa yaylasına.

Yanık kaval sesine, kuzu melemesine,
Çobanların koçları, renk renk süslemesine.
Mahsere kazanına, pekmez dolu teştine,
Canlarım ben aşığım, Binboğa çobanına.

Baharla kır süsleyen, lale, sümbül, çiğdeme,
Ot atan Ejder, Ökkeş, tütün içen edeme.
Baş bağına, şeşine, emmi, bibi,dazeme
Dostlarım ben aşığım, Binboğa köylüsüne.

Berçenek, kokusunu getiren poyrazına,
İffet,namus timsali, gelin ile kızına.
Şairler şiirine, ozanlar türküsüne,
Canlarım ben aşığım, Binboğa şairine.

Rızaoğlu, depreşti durmaz kanar oy yaram!
Göç vermiş yaban ele, viran köylerim, obam.
Elbet gazi,şehidi, pıtrak, tozuna kurban,
Dostlarım ben aşığım, Binboğa insanına.
Hiç leke sürdürmeyen, koç yiğitler şanına.
03 ARALIK 2008
FAHRİ BULUT RIZAOĞLU