Binboğa'dan Seyreyle Şiiri - Fahri Bulut

BİNBOĞA’DA SEYREYLE
Bir başkadır bizin elin baharı,
Hastaya şifadır püsküllü darı,
Doruktan eksilmez boranı,karı,
Git baharı Binboğa’dan seyreyle.

Koyun kuzusuna şafakla meler,
Yankılanan sesler bağrını deler.
Yörük kızı Kezban teşte un eler,
Git baharı Binboğa’dan seyreyle.

Yiğitler sırtında kişner kıratlar,
Zurnalar çalan da davullar patlar.
Her yöreyi sarmış kutsal yatırlar,
Git baharı Binboğa’dan seyreyle.

Sümbül,kekik,nergis bin çiçek saya,
Renk renk koku yayar yeller ovaya.
Eser,yağar güven olmaz havaya,
Git baharı Binboğa’dan seyreyle.

Börtü, böcekleri saymakla bitmez,
Hamarat güzeller akıldan gitmez.
Hepsi peri desem, ifade yetmez,
Git baharı Binboğa’dan seyreyle.

Karlar erir coşar Ceyhan ve Hurman,
Efsane dağları örter boz duman.
Pehlivanlar yurdu koç yiğit harman,
Git baharı Binboğa’dan seyreyle.

Binboğa’ya bakar köyüm Berçenek,
Ozan Mahsuni’yi methe ne gerek.
Dayanmaz hasrete gurbette yürek,
Git baharı Binboğa’dan seyreyle.

Rızazade, sığmaz şiire methi,
Elması,üzümü, hele de eti.
Yeşil Afşin yeryüzünün cenneti,
Git baharı Binboğa’dan seyreyle.
04 NİSAN 2011
FAHRİ BULUT RIZAZADE