Renkleri sen öğrettin bana,
Bak bu uçarı derdin,
Bu sanki ölü derisi.
En çok,
Soluk denizi severdin.
İçinde yüzdüğün,
Kendini üzdüğün,
Çaresizlik rengiymiş.
Çok farklı renkler vardı,
Senin dünyanda.
Tek tek gösterirdin,
Bu gece kusması,
Şu güneş çarpması.
Öğrettiğin renklerden,
Birini çok sevdim.
Seni anlatırdı bana,
Adı yaşam kokusu.
Hatırla,
Ne demiştin?
'Renkleri gözlerinle göremezsin,
Onları hissetmelisin.'
Kayıt Tarihi : 25.1.2019 16:46:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Kürşat Hardal](https://www.antoloji.com/i/siir/2019/01/25/binbir-renk.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!