Binbir gece şiirleri I Şiiri - Süleyman ...

11.12.05

bitmez gecenin hüznü,karanlık duman duman...
yine elinde kalem yalnız kaldı Süleyman!
sokak lambası; hüzün... bomboş caddeler; hüzün...
gamdan gürültüsü de çabuk geçti gündüzün!
yollardan yaprakları süpürmekteyken rüzgar,
yüzüme dalga dalga çarpıyor hatıralar...
elemli bir ezgidir camda yağmurun sesi!
ağlayan bulutun da kalmadı hiç kimsesi...
ne acı gerçektir ki dönmez zaman geriye!
çocukluğumdan beri hep daha ileriye!
bir çıkar yol olsa da evime dönebilsem,
hiç görmeden dünyayı orada ölebilsem...
beynimin bir yerinde sanki yanıyor şehir!
tutuşuyor ellerim ne güzel demiş şair:
'zıpkın düşüncelerden kalbim iğne yastığı;
çökecekmiş gibi yer,ayağımın bastığı! '
bir acayip halim var,kalbim tarumar oldu!
sanki bütün azaplar gelip bende var oldu!
bilmem ki ne zaman son bulur bu geceler?
tırım tırım ruhumu tırmalar bu geceler...
kollarım iki yanda sonsuza uçmalıyım,
bu hayal dünyasından vuslata kaçmalıyım...