Bin züleyha eritir Şiiri - İbrahim Yılmaz

Gözlerim bakınca evrene
Sessiz bir ağlayıştır bendeki adın
Sensiz her şey bir teferruatmış içimde
Aslında sen her şeyi özde sakladın.

Nice viraneler gördüm
Mecalsiz bir yaprak gibi sallanır
Alnımdaki ateşi nasıl alır sensiz sevdam
Yönelen bir kalbin sesini dinlerken gece
Aşkı anlamlı kılar sende her hece.

Senin olan varlığım
İzinsiz bir rüzgar bekler mi bulutlardan
Yalnız öten bir kuş musun?
İnersin çöle bir şulenin duasından.

Seni arkamda bırakarak
Kaç mevsim geçti beyhude yıllarımdan
Nafile çırpınışlara aldanma
Gidenler geriye dönmedi umutlarımdan.

Güneşin perçeminden düşünce gece
Sevdamın mihrabına dalarım
Açtım ellerimi ağlayarak
İndim Venüs’ün
Sendeki varlığına yalınayak.

Müebbet bir koşudur
Evrende aşka zaman
Koşullu bir ihtimal değilsin
Yarlığımdaki sarsılmaz olgun
Sen,sabrın aynası
Aşkında bahtı Yakupun

Boş yere yanmasın bu gönül
Hüznün ağlayışlarında bir gül
Bin Züleyha eritir Yusuf’taki cemalin
Seni bana getirmez aşksız hayalin.

AKÇAY-OCAK/2008