Bin Yıllık Yolculuk Şiiri - Mustafa Gürel 2

Bin yıllık bir yolculuktu benimkisi
Ayaklarımda asırların taş ezikleri
Ellerimde zamanın çirkin çizgileri
Kulaklarımda sevgililerin sesleri
Başımı kaldırıp bakamazdım
O güzel anlarda kalamazdım
Yaramı deşerdi aşıkların şenliği
Derken bir yüreğe çarptım başımı
Beyaz güvercinler tuttu yakamdan
Bulutlardan gelinlik dikmiş güzel
Dedi ki:
İncinmesin ayakların artık taşlardan
Karanlık gözlerim ılık gecen olsun
Gülüşümle doğsun senin güneşin
Kokumla gelsin ruhuna bahar
Saçlarım dolansın ayaklarına
Benim ol, biz olalım, benle kal