Bin Yıllık Kız Çocukları

Hazar baba da,Şirinsu nun süt kayalarında,
Oğlak peşinden koşup sekiyorlar,
Kuzular,padişah zimmeti değerli,
Kardelenleri kucaklıyor,kenger avcıları,
Tülbentleri beyaz,eşarp bağlama,
Onlar bin yıllık kız çocukları…

Oyaları renkli yazma’lara iç çekerler,
Heveslenirler,lakin henüz erken,
Renklerin cümbüşündeki oyalı yazmalar,
Gelenek izni,çocuk gelinlere, genç kızlara,
Onlar bin yıllık kız çocukları..

Kapkara kıl çadırlara bitap düşüşler,
Güneşin yüzü görülmüyor,isaklar öterken,
Oğlaklar,kuzular bilhakkın tamam ohh,
Kurşunlar diziliyor göz kapaklarına,
Açlığı akıl eden kim,
Onlar bin yıllık kız çocukları..

Ana’lar “Beri” zamanı sağılmalı hayat dolu memelerden,
Baba’lar köpeğine yal yapmada,kurda kırana karşı,
Analar,babalar sevmeye geç kalmış,
Yanağına dudağını dokundurmadan,başını okşamadan,
Anadan,babadan miras,
Sevmek ayıp,canından cana dokunmak ayıp,
Onlar bin yıllık kız çocukları…

“Aşağı Memleket” yolları sırat kadar uzun,
Sac ekmekleri kuru,sıcak çorba hatırlanmaz,
Varmak gerek,kardeşlerin izinli,bedelli otlaklarına,
Analar kızgın,bin yıllık çocukluklarından miras,
Babalar ceberrut,tutunamamanın geleneğinde,

Kadınlar sevmek sanır,bilmeden severler,
Aynalı “porik” taramasındaki delikanlıyı,
Erkekler sevmek sanır, bilmeden severler,
Yazmasındaki gökkuşağının kenarından sarkan zülüfü,
Onlar bin yıllk kız çocukları…

Sıcak sevişmelerde düşmemişti daha ana rahmine,
Homeros can bulmamıştı henüz,
İlyada ve odesa yoktu Homeros sözlere can verirken,
Yürek akışlarını söze dökenlerin,
Sözlere şiir denipte okuyanların,
Beyaz dağ,Şirinsu ve daha nice yollar,

Tüm yolların buzlu günlerinin yol kucaklaşmasındaki,
Sevişme dergahı “Aşağı memleket”,
Mitolojik öykünmeler değil,bilmem kaç bin yılın,
İmbiğinin dilidir söz kadehine konulan,
Bilinen ilk okur yazar ların özgür topraklarındadır,
Onlar bin yıllk kız çocukları…

Bayram Karaali
25/7/2011