Bin Yıllardır Ölüymüşüm

bin yıllardır ölüymüşüm
bedenimi ziyaret edermiş
tüm ölenler
yatağından sürülmüş
nehirler gibi

mayıs başlarında
avucumda annemin eli
uçurum çığlıklarıyla
düşmüşüm toprağa
bir çoban flütünden başka
gören olmamış
düşüşümü

yaldızlı masallar dokumuşum
göğün tezgahına
kağıt bir halıymış gök
renkler yırtılırmış
kristal çığlıklarımla

bir gölgeymişim
hafızaların demir parmaklıklarında
eski bir coğrafya
toprağımda
yabancılar…

ve
ben hayat dilenmişim
ormanlarımı yakan
o izlerden

moiro’ların
intihar yazgılarında…