Bin Türlü Şiiri - Yavuz Kayacık

Kahvenin yanından aldım binayı
Karşıda duruyor eski sanayi
Kuramam burada mutlu yuvayı
Söylesem bir türlü sussam bin türlü

Evede girilmez boya silmeden
Parayı gönderdim yine bilmeden
Dediler boyandı görem ölmeden
Söylesem bir türlü sussam bin türlü

Duvarlar duruyor çukur biçimde
Boşuna harcadım yokluk içinde
Anladım gözü yok onun geçimde
Söylesem bir türlü sussam bin türlü

Parayla görünce fakir elimi
Darphane sanıyor garip halimi
Hesabım tutmadı aldım kalemi
Söylesem bir türlü sussam bin türlü

Varlığım tükendi param kalmadı
Kredi çekmiştim oda olmadı
Halimi nicedir soran olmadı
Söylesem bir türlü sussam bin türlü

Mazime bakınca ışık saçıyor
Gelecek önümde içim acıyor
Saflığım bi çare neden kaçıyor
Söylesem bir türlü sussam bin türlü

Yavuz’um yazdıkca dertler inliyor
Sen yazdın acaba kimler dinliyor
Sevenim varmış ki beni önlüyor
Söylesem bir türlü sussam bin türlü