Bin Tilki Gezer Şiiri - Emre Doğan

Bin tilki gezer kafamda.
En olmadık hassas yerlerde yakalar, acıtır kalbimi ve çeker gider.
Umursamadan karışır kanımda,
Derinlerden derine iner nefes alacağım yerlerde tıkanır kalır.
Bin tilki gezer kafamda.

Kuyruğunu savurarak geçer karşıdan karşıya yavaşça,
Koklar bulur günahlı köşelerime ve saklanır en kırılgan anımı,
Vurur, oynar benimle aynada kendine bakarak,
Bin tilki gezer kafamda,
Alkol gibidir karışır kanımda.

Onlar ben olmuş gibi farkına vardırmadan,
Kukla gibi oynatır kollarımı istediği olana kadar,
Sivri dişlerini saplar en olmadık anda sihirli kıvılcımlar gibi parlayarak,
Yeşilleri dolayarak boynunda gülerek oynayarak,
Bin tilki gezer kafamda,
Alkol gibidir karışır kanımda.

Benden önce oturur zihnimin bulutlu sofrasına güneş doğmadan,
Ağaçlar kabuklanmadan,
Bitirir tüm kırmızılarımı bana bırakmaz kurnaz,
Beyaz zemine siyah çizgi halinde gözleri açılmış karanlığa arar durur sorumsuzca
Tüylerinden pençelerinden,
Bin tilki gezer kafamda,
Sen gibidir karışır durur kanımda.
Beni benden uzağa götürür,
Beni sen yapan bin tilki gezer kafamda.
Hepsi ayrı renkte ama
Aynı amaçta.

Bin tilkidir ki o tüyleri yumuşacık ve parlak,
Açık kızıl tonlarında tane tane pireleri uçuşur bana bakarak takla atar,
Bin tilkidir ki ben onlarla düşünmeyi öğrendim,
Sizlerin planlarını gösterdi, dünyayı,
Bin tilki gezer kafamda,
Oyunları öğretir bana,
Kalleşliği ve terk etmeyi,
Yalanı, düzenbazı.
Şimdi siz söyleyin, bana hayatı öğreten bin tilki mi?
Yoksa sizin gibi arkamdan söylenenler mi?
Terk edip gidenler mi?