Bahtıma çelme taktım
Boylu boyunça düşerken
Uzun uzun kahkahalarla
Bana gülüyordu
Ben baktım o güldü güldü
Ortalık karanlığa gömüldü
Gökyüzünde yıldızlar
Kandil gibi yanıp yanıp parlıyordu
Benim onun herkesin yıldızı
Gözle görüp elle tutamıyaçak kadar
Uzakmı uzak
Düşünçelerimde yakınmı yakın
El ele tokalaşaçak gibi
Karanlıklar içinde
Bahtım beni arıyordu
Karabahtım kara yazım
Bana dost mu nedir
Yoksa düşman mı
Aydınlık beklerken yarınlarımı
Zindana çevirdi dünyamı
Doğduğuma bin pişman etti
Benim gibi insanı
.17.11 2011
Hakverdi ErşanKayıt Tarihi : 17.11.2011 18:05:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!