Bin Parça Şiiri - Aykut Tan

Devlerin aşkı büyük olur derler
Peki neden kalbime sığacak kadar küçüksün
Bir güneş misali parlardı gülüşün
Aklımda kalan son şeyse içimdeki aşkın ölüşü

Belkide sondu seni bugün görüşüm
Çünkü susacak kadar yabancıydık artık
Onun gözlerine de bulaşmıştı yüzün
Ve o anda sarıldım hayallere

Kararttım içimi tüm sarılığıyla parlayan güneşe inat
Sanırım gecede anlamış olmalı derdimi
Daha bir koyu karanlık var gökyüzünde
Yüzümde ise sensizliğin acı burukluğu

Belkide sen değilde bendim o yerde unuttuğum
Masum bir kalbin sarı sayfalar arasında kuruttuğu
Bir yalnız yapraktan ibaret olsa da aşk
Ben hep gülistan gördüm o kuru yaprakları

Çünkü kanmıştım sana bir kere
Ama bir olan kalbimi bin parçaya böldü yokluğun
Anlayacağın tuz buz oldum aşka
Ve o andan itibaren kendimi aradım geceden kalma şişelerde

Her gün sarhoş adımlarla kat etsem de sensizliği
Ama artık ilerleyemiyordum yokluğunun bataklığında
Çünkü bu sefer birbirine değilde
Saf yalnızlığa dolanmıştı kalbim.