Bin Ölüme Gidişin Yeni Bir Yolunda

Tutamıyorsa artık bir el tutulamıyorsa bir de kol...
Ayrılıyorsak masum nice tırnaklar gibi et-ten..!
Koş yeni ufuklarına, mutlu olduklarına dön yeniden!

Hiç bir şey yapamazsın sen de; pişmanlık vaktin gelmeden!
Ve, herşey önünde eğrildiğin gibi yalnızca
Benim de önümde eğilerek af dilemekten başka..!

Düşürüp, kırdığımız...
Ve toplama gereği olmayan şeyleri ortadan kaldırmakla,
Bir yüreği asla taşıyamazsın...
Sende de bir yürek olmadıktan sonra..!

Senden de korkulur tabi ki; benden ve gelecekten de..!
Korkularla yönetilmeye alışmış,
Kafana esen yöne döndürdüğün her yeni hayatın...

Ben ki başladığım hiçbirşeyi
Sonlandırmadan bitirmedim ve bitirmeyi bile düşünmedim...
Her ne kadar isteseler de bitirmeyeceğim de...

Ben buysam, buyum; ne canım çıkar tas-tamam ne de huyum, suyum...
Aşk da olsun artık anlamayana, arada meşk de umurum değil...
Ama hiç kıymeti kalmadıysa aşkın, yazıklar olsun her sevgiliye!

Ben isyandayım ki, sen durmadan haline ve hallerine şükrediyorsun..!
Ben yalnızca teşekkür etmeliyim belki...
Bu kadar iyi bir zamanda bütün kötü yönlerimizi ve
Yaptığımız hataları tekrar ve inandırıcı bir şekilde anlatabildiğin için...

Sana hiç güvenmiyorum ama belki de eskisinden çok seviyorum.
Ne de olsa en son asıldığımız yerde daha dürüst
Ve daha anlayışlı bir tavır sergileyebiliyorsun...

Fonlar ve tonlar yine pembe, beyaz ve gri...
Ve tablolarından eşsiz benzersiz şeyler yansıtabiliyorsun...
Bizim gibi yıpranmış ve mat olmuş şeyler...

Hayatımdan güle-güle gidiyorsun, güldüre-güldüre...
Ölmeye ne gerek var dahası senin içinde;
Değmeyeceğini anladım taa sonunda...
Bir daha girmem tüm kapıları açık bir kalbe...

Niye geldim ki ben sana ve oyunlarına..¿
Sen niye geldin bana, sen olamadan daha..?

Sen de busun...

Benden ayrılan artık ve eskisinden de yorgun; yorulacak olan.
Yükünü hafifletmek artık haddim bile değil...
Tanrın der-hal değilse de er-geç yardımcın olsun...

Ben isteklerimi çoktan kaybettim...
Yalnızca senden de dürüstlük bekliyorum kaybolmadan önce...

Herşeyi kırıp dökebilirim belki pişman da olmam..!
Ama sevgi ve aşkla yanan bir kalbi hiç sebepsiz kırsam,
Tanrım beni affetmeyecektir bilirim o kalp huzurunda...

Sen ki affedilirsin rahat ol...
Çünkü miniksin sen, her zamanda minik kalacaksın...
Ağlaya-ağlaya doydun ve artık; güle-güle aç gözlerini bebek...
Büyüyen adımlarla uzaklaş çocukluğumuzdan...
Ve gerçeklerine ulaş artık sen de t-uzaklarından..!

Hatalarıyla buluyor insan her kaybettiğinde kendini de...
Ve sonsuza dek gittiğin birgün olduğunda
Bir daha geri de gelme ve beni bir daha görme...

Fotoğraflarda bile uyumdu aslında tüm uyumsuzluğum.
Uyu dur bebek, niniler dinledikçe sen; ben sallanıyorum...

Uyanma vaktinse çok yakın artık..!
Ve sırası gelmişler yaşanacaksa, hep-ten yokluğumuzda
Hoşça ve benim gibi kal sen de;
Tükenmeyen O, yalnızca yiten günlerimizde...