Bin kere vursanda kopamıyorum senden

Yüreğime bir ok gibi saplanıyor zehir bakışların
Bin kere vursanda kopamıyorum senden
Gün gün içimde büyütüyorum sevdanı
Her aklıma gelişinde
bir kızıl renge bürünüyor göz bebeklerim
İçi terliyor avuçlarımın...
Beni bunca saracak ne vardı? 
Bin kere vursanda kopamıyorum senden
Belki bir sokak başında belki de bir taksi durağında taksi beklerken
Biliyorum yine çıkıcaksın karşıma
Dudağında hafif pembemsi rujun olucak
Beni öpmeni arzulayacağım yine
Dalkavukça sözlerle hançerlesende kalbimi yirmi dört yerinden
Bin kere vursanda kopamıyorum senden
Onsekizime bile basmadım daha
Seksenyedi yaşındaki moruklar gibi sanki bedenim
alnımın kırıştığını hissediyorum
açık kahverengi saçlarımın beyazladığını
Yordun beni gülüm yordun beni minik serçem