Bin Gönül Açsa Şiiri - Muzaffer Köndel

Ah bir bahar gelse ağaç dil açsa,
Yaprağın yanında çiçek, gül açsa.
O derin sevdanı çeken kalbimde,
Bir taze bakışla, bin gönül açsa.

Demirden mi kabin gelmiyor dize?
Kapattın gönlümü bir kör dehlize,
Bir bahar sabahı erkenden size,
Gelirsem kapıyı saba yel açsa.

Mehtapta ay düşer sevda peşine,
Bilmem rastlar mı ki mecnun eşine,
Kimin gireceksin tatlı düşüne?
Karanlık geceme nurun yol açsa.

Yıllar kovalasın baharı, yazı,
Beslesin koyunu av'cunda tuzu,
Bir harman zamanı elinde sazı,
Gelse de Veysel'im dosta kol açsa.

Yuvasız, yurtsuzum şu kış gününde,
Dertlerim yürüdü derman önünde,
Eğer gelmez isen, gündönümünde,
Kapımı uzanıp azrail açsa.