Bin Dokuz Yüz Yirmi Üçe Döndü Vah

“CEHÂLET AKLIM’UÇURDU
BENİ YERLERE GEÇİRDİ
MUHTAR ANAMI KAÇIRDI
DUY SANA BABO DUY DUY DUY”

İşte dostlar tekrar buna dönüşün
Çırasını yaktılar bu Ülkenin
Telâfisi yok çıkarken inişin
Yakan Cu. Ha. Pa. Ka. Ka’ lı genin

Ey zulüm altında tam yüz bir sene
İnledin; rahimde inledi cenin
Maraba olmana bastı gene de
İçindeki düşman bu fosil senin

Ermeni sağırın dediği sürü
Vatanın sahibi şerefli mü’min
İşte nesli fosil bastı mühürü
Bu yafta katline fermandır senin

Bin Doku Yüz Yirmi Üçe döndüler
Döndürülenlerde gafil böndüler
İzzeti katledip yere gömdüler
Cenazede haberi yok kimsenin

Olmadığı hâlde karneye bağlı
Olan her şey Cu. Ha. Pa’lıya yağlı
Ulusa giremez, çarıklı dağlı
Sahipleri nüksediler ülkenin

Kutnu kumaş idi sanki çitâyir
Cu. Ha. Pa’ lı değil idi kör Tahir
Vermezlerdi alamazdı ki Mahir
Cu. Ha. Pa’lı değil ise kimsenin

Hakkı yoktur veremeyiz gaz ve tuz
Döve, döve yol yaptırdı aç susuz
Aç biilaç çoluk çocuk uykusuz
Arasında kulla rızkı verenin

Vergi diye tahsildarı köylere
Akıl ermez icraatçı beylere
Sırkat edip saklanılan şeylere
Kurtlar düştü ölüsüne lâşenin

Mehmetcik cephede yalın ayakken
Aç susuz düşmanla savaşıyorken
Silodan buğdaylar denize, neden
Döküldü, dökendi düşmanın senin

Saymakla yazmakla yapılan zulüm
Bitmez ki bağbanda sararam gülüm
Anda yaşamaktan ehvendir ölüm
Emir NİSÂ’ ya ittibâ edenin. (Hadisi Şerif Meâli)

Candarmasıyıdı ölüm meleği
Vurdumuydu şaşırtırdı feleği
Unutturdu yaratandan dileği
Fatiha’yı okutmadı gidenin

Ardından, babası anası ile
Vatanı emânet eden şehide
Bunlara ittibâ eden sefile
Böyle nesli cedidleri bu dinin

Denebilirmiki? İSLÂMİ söyle
Müminlik, gardaşlık olur mu böyle?
Niçin geldiğini tefekkür eyle
Asrı Yirmi Dörtte küfrü süksenin