Bin Dokuz Yüz Elli Birde

Sabır kül oldu sigara gibi, bitti rakı.
Elliye ramak var, fakat devrim merakı,
tutkusuyla hiçbir limanda yaşayamazsın,
son durağa mısralarla asla ulaşamazsın.
Taşı, toprağı altınmış falan; iplemeden,
vizesiz vedasız ayrıldı yedi tepeden.

Sarmış yine afakini miskin ruhlar ve sis,
sinmiş yine her semtine kör talih, çaresiz
bir şair ayrılır kucağından; sessiz gemi
Üçüncü Roma’ya varacağından, biz de mi
başka bir kıbleyi, peygamberi varsayalım,
yoksa baki olan bu kubbeyi kutsayalım?

Tamam, mademki vatanı yoktur şairlerin,
putları eksikse Sovyetlerde şehirlerin,
ver elini Moskova, merhaba Stalin yoldaş.
Memleketin efendisi, hür işçi arkadaş
sever, basar bağrına Demir Perde ardında;
sevsinler ceviz ağacını Gülhane parkında.

(1981, Moskova)