Bin çiçek Şiiri - Erdal Çoban

Bin çiçekli bir bahar
Uç adima iki volta bir duvar
Teli parlaklığında bir cam
Bize düşen bir çiçek bin kahir

Sevindim
Tukürdüm de besledim

Seviyor
Sevmiyor
Seviyor
sevmiyor

Seviyor du belli
Sevmese ne diye durur topraksız pencerede

Koklamak bir çiçeği uzaktan

Ozgurluk belki büyümesi

Kesmesi gunesimi

Gün
Eşimi

İsemek üzerine solsun diye

Bin çiçekli bir bahar
Hücremde bok kokusu var