Bin Canlı Ceset Şiiri - Mecit Aktürk

Avuç avuç duam; geçerse nazım
Ne tipi, ne boran, ne kış isterim.
Az ayaz görmedim, belli niyâzım
Bol sabır, dehlizden çıkış isterim.

Tezgâh toplamadan sevap sezonu
Cem ettim gönlümde ilâhî tonu
Düz yolu neyleyim şer ise sonu
Hakk’a götürecek yokuş isterim.

Arzu-isteğine çeksem de hep set
Nefis dedikleri bin canlı ceset.
Erdem pazarında lüzumlu haslet
Her dem ferâsetli bakış isterim.

Şüphesiz O Yüce, kimsesize "Kim"
Gözümde fer olsun, gönlümde mûkim.
Arsızlık saymazsa Rabbim; El Hekim
Kalbimde nûrundan nakış isterim.

Geceyi yarmaya olsa da nâil
Rüzgâr "üff" deyince sönmekte kandil.
Hakk vâki olunca yâdeden bir dil;
Gönülden gönüle akış isterim.

Cennet kokusunu alıp sıladan
Sıyırdım sıdkımı şer hasıladan
Geçip her imtihan, zor fasıladan
Mahşerde îmanla kalkış isterim.
Mahşerde îmanla kalkış isterim.