Ne anlatsam kendime diye düşünmek çok yordu beni gün ve gün,
Anlat ben dinlerim dedim kendi kendime,
Sen varsın ya vicdanımdan sana ne,
Ardı arası kesilmeyen bu ıstırabın sonunda ölüm var ya,
İşte vicdanım da parıldayacaktır gözlerimde,
Çünkü bu kokuşmuş dünyada kimsesiz bir çocuğa sarılmayı en büyük iyilik,
beklenmedik bir fırtınaydı gelişin...
uyandırdın sessizliğimi aysız gecelerde
yaralı bir deniz gibi hıçkırdığını
bir fanus altında sıkışıp kaldığını..
aşkla kenetlenen kalplerimizin..
me'yus olduğunu,bunaldığını
Devamını Oku
uyandırdın sessizliğimi aysız gecelerde
yaralı bir deniz gibi hıçkırdığını
bir fanus altında sıkışıp kaldığını..
aşkla kenetlenen kalplerimizin..
me'yus olduğunu,bunaldığını
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta