Bin Beter Yokluğun Şiiri - Ali Aldemir

Ne zaman ansam adını
Ateşlerde yanar da bu dilim,
Tıpkı tenimi yakan
Dokunup tutamadığım elin misali
Ki; hiç eskitemediğim, düşüremediğim
Dilimin türküsüdür adın;
Kolay mı sanırsın? Bu kadar,
Yani senin ırağında
Leylim saçlarından, bahar kokan o
Pencereme doğan gün, gözlerin ki;
Yatağıma ışıtan aydınlıktan
Bir nebze ötede
Kâr eyler mi acı tütün?
Yaşadın mı sen hiç yetimlik?
Hiç düştü mü çaresizlikten
İki yana ellerin?
Hiç yenemeyip hırsını
Ulu orta yaşına bakmadan
Ağladın mı?
Bilmezsin;
Bin beter yokluğun
Sıtmalı ölümlerden,
Oy dinsizim, imansızım
Sonbahardayım
Hani en olmadık deminde ömrün
Nerden estin sen içime öyle
Ah ulan ah, yapılır mı bu bana be?