Bin Benim Koçum Şiiri - Münevver Şenol

Bin benim koçum,
Böyle aptal küheylan gelmez bir daha.
Bin sıtına, dizginleri çek, kamçıla vur benim dostum.
Alabildiğince kullan, ür ürebildiğince.
O sana hayır demeyi, hiç bilmedi ki
Ama, bir gün iki ön ayağı yere çökerse hiç şaşma
Eyvah derse çok geç olur, sen ona bakma
O bir kere pişman olur, sense bin kere
Dedim ya, o aptal küheylan, sen kurnaz jokey.
Ama atını kaybettin, yazık ettin.
Artık üstünden in,
İn benim koçum.