Bilyelerin Sahnesi Şiiri - Çağdaş Turan

Uykudayım,

Hiç bir şey hissetmiyorum,
sevgi,acı,aşk,kötülük ve benzeri hikayeler hepsinden uzak durumdayım,
rüyaya daldığımda insan olduğumu dünya diye bir şeyin olduğunu unutuyorum,
Yani karanlık sokakta hareket etmeyen bir taş gibiyim,

kafama silah dayanmış,
hareketsizim ve korkuyorum,
silah patlıyor ve film şeridi gibi her şeyi bir anda hatırlıyorum,
sanki gökyüzünde ki bulutun yağmuru yeryüzüne çaresiz bir şekilde bıraktığı gibi yalnızım...
Bir daha hiç uyanmıycam sanmıştım,
Şimdide bir rüyadan kalkıp hayat denilen rüyayı görüyorum,

(N)

Anladım ki;

Bilyeler beynimde ilerliyor,
Acıya,Sevgiye her yere çarpıyor,
Fakat kaldırımda bir çocuğu unutuyor,
Bilyesini kayıp etmiş renkleri ise hayallerine savrulmuş Bir çocuğu Sus kelimesiyle savuruyor...

.....................

Resimlere bakıyorum,
Üzülüyorum,
Düşüncelerim işkencede birçok kişi tarafından kınanıyorum,
Ne yapmam gerektiğini bilmiyorum,

Kendimi şiirlerde buluyorum,
kalemin masanın üstünde duruşunu seyrediyorum,
Benim gibi hareketsiz bana en çok benziyen yönüde gizli bir gücünün olması,
Ve o gücü hayal ediyorum,
Kalemi elime alıp yazmaya başlıyorum,

(N)

Anladım ki;

Bilyeler beynimde ilerliyor,
Acıya,Sevgiye her yere çarpıyor,
Fakat kaldırımda bir çocuğu unutuyor,
Bilyesini kayıp etmiş renkleri ise hayallerine savrulmuş Bir çocuğu Sus kelimesiyle savuruyor...

.....................