Bilyeler Şiiri - İlhan Yolcu

O zaman çocuktum ben
Siz bilmezsiniz
Ne çok severdim bilye oynamayı
Korku bilmezdim o zamanlar
Karanlıktan başka
Hep ürkütür beni karanlıklar

Bir keresinde yalnız kalmıştım sokak ortasında
Karanlık ve sessizdi etraf
Bir ben vardım
Bir de sessizliği bozmaya çalışan bilyelerim

Yağmur yağacak belli, hava kapandı
Ben yağmurda yürümeyi severdim
ama karanlıkta ve yalnızken değil
Gürültüyle başladı yağmur
Ara sıra gündüz gibi aydınlanıyordu heryer

Topladım tüm bilyelerimi elime
- en sevdiklerimi -
Her şimşek çakışında
Bana çarpmasın diye yıldırım
Bir bilyemi kurban ediyordum
Hem bilye atıyor hem de hıçkırarak koşuyordum

Bir taşa takılmışım
Yıldırıma yakalandım diye
Korkudan bayıldım.

Uyanınca sırılsıklam
Gün ağarmıştı
Gece boyunca beni arayıp
bulamayınca sabahlayan
anneme sarılıp ağlarken
tüm güzel bişlyelerim geldi aklıma
bir daha hiç bulamadığım