Bilsinler Şiiri - Bekir Dalkıç

Kedilerim var benim, kuyruğuma basmayın.
Söyle onlara, kuyruğuma basmasınlar.
Benim kuşlarım var, uçarlar kafama göre,
Bazen de eserler aklıma mavi mavi, bazen düşerler yollarıma kapkara.
Taş atmasınlar gökyüzüme rastgele, kurşun atmasınlar.
Söyle onlara.
Bir denizi besledim üç öğün, içinde gri balıklar, kızıl balıklar, mor balıkar.
Bir kalabalıklar.
Denizime olta atmasınlar o balıkçılar, ağ atmasınlar.
Böceklerim var benim, böceklerim var tenime yapışmış
Türlü türlü acılar verirler, türlü türlü acılar.
Kanıma zehir atmasınlar, söyle onlara.
Yarama bakmasınlar ikide bir, tutmaz zaten o yara bantlarım, sargı bezlerim.
Sakın ha kopartmayın onları.
Sakın ha kopartmasınlar.

Et yiyorsunuz, o yumuşacık etleri?
Süt içiyorsunuz, sormazsınız kimindir o sütler.
Kol geziyor kırsallarda avcılar, en güçsüzlerimizdir avları
Yoksullar dememeliler ben yoksulum, bir koyun kadar yoksul değiller.
Evsizler evsizim deyip gezip dolaşmasınlar ortalıkta.
Değiller bir domuz kadar.
Bir domuz kadar yurtsuz değiller.
Bilsinler insanlar bunları.

Ah o insanlar, birer kafesteler aslında!
Bilsinler.
Kendi dertlerine yansa mı ne dertsizler.
Kim ne söylerse söylesin, bağırsın dursunlar haricî kürsüden,
Sadece içeridekine inansınlar.
Sadece içeridekine.