Bilsin ki Çok Seviyorum...

SEVGİ Tahta çitlerin çevrelediği güzel bir bahçe… Öbek öbek çiçeklerin süslediği tarhlardan yükselen baş döndürücü rayihalar, göz kamaştıran renkler… Katmer katmer güller, dizi dizi sümbüller, asil laleler… Göz kamaştıran renk ve koku cümbüşü… Güneş çiçeklerin gülümseyen yüzlerine olanca sevgisini sunuyor kucak kucak… Sıcacık ısınıyor ve gülümsüyorlar birbirlerine, geriniyorlar rehavetle… Gür otların gölgesinde boy vermeye çalışıyor minik bir iki yaprak… Yeni açan bir tomurcuk, rüzgâr estikçe eğilen otların arasından, utangaç yüzüyle gülümsüyor. Güneşin, yüzüne değen ışıklarıyla nasıl da mutlu. Kamaşan gözlerini kapatıp, yüzünü çeviriyor bu sıcacık aydınlığa… Yüreğinde tarifsiz bir duygu. Kanatlanma isteği dolduruyor içini kelebekler gibi… Güneş, bu taze ve utangaç tomurcuğa sevgiyle bakıyor. Göz kırpıyor sevgiyle çapkın çapkın… Küçük menekşenin eflâtun yaprakları mor ipek kadife gibi açılıyor. Masum bir çift göz, utansa da, ona sevgiyle bakan gözlerden bakışlarını ayıramıyor. Tâ ki, rüzgârın kendine getiren esintisiyle sarsılana kadar… Kızaran yüzü ve ne olduğunu anlamadığı bir duyguyla saklanıyor otların arkasına. Diğer çiçeklere bakıyor. Tepeden bakan alaylı gözlerdeki ifade ile mahcup… Hayâllerle dolu iç dünyasında yapayalnız, kabuğuna çekiliyor. Artık hayat bildiği o hayat değil… Isıtan bir güneşi var. Ona gülümseyen, farklı olduğunu hissettiren… ‘Yalnız değilim artık’ diye düşünerek içinde bir tatlı ürperme ile gülümsüyor. ‘Önemli olan renk, boy, konum değil demek ki’ diye düşünüyor. ‘En güzel köşeleri kapmış, boy vermiş de olsalar diğer çiçekler; küçücük boyumla, otların arkasına saklanmış da olsam, beni gördü ve sevgisini sundu ya’ diye gülümsüyor. En güçlü duygu olan SEVGİ’nin, en ücra köşelere kadar sıcacık uzanabileceği, güneşin ışıkları gibi ısıtabileceğinin kanıtı değil mi bu? :))) Hâlenur Kor 13 Ağustos 2011