Bilseydin Keşke! Şiiri - Muhittin Alaca

Son tren kalkınca, kayboldun gözden,
Ne kadar el ettim, görseydin keşke!
Haberin olmadı, feveran, sözden,
Ne kadar dil döktüm, duysaydın keşke!

Sen idin can parem, gözümün feri,
Sokaklar dar geldi, şehir zifiri,
Peşinden koşturdum, oldum seferi;
Ne kadar yol gittim, bilseydin keşke!

Senden sonra adım çıktı asiye,
Yumruğumu sertçe vurdum masaya,
Hakim dedi karşı geldin yasaya;
Ne kadar yıl yattım, saysaydın keşke!

Bastın yüreğime, gurbet mührünü,
Çeken bilir elbet, kasvet, kahrını,
Vakitsiz, bitimsiz, hasret zehrini;
Ne kadar bol tattım, sorsaydın keşke!

Resmini sakladım, gizli döşümde,
Sızıp kaldım bazen, izbe köşemde,
Gündüz hayalimde, gece düşümde;
Ne kadar gül attım, derseydin keşke!

Sabrımı zorladım, bunca dayandım,
Yaram derinleşti, ala boyandım,
Aşkın ateşiyle, usulca yandım;
Estikçe yel tüttüm, bulsaydın keşke,
Eyledin kül, bittim, gelseydin keşke!

29.10.2021
Muhittin Alaca