Gar Şiiri - Enes Kepil

Bilseydim bugün öleceğimi
Yarını hiç düşünmezdim
Çok az uyurdum gece
Sabah güzel bir kahvaltı yapar
Çayımı höpürdeterek içerdim.
Şarkı söylerdim bir yandan
Sesim iyiymiş kötüymüş fark etmez,
Ne kendimden çekinirdim ne başkalarından.
Sonra dışarı çıkardım
Üzerimdekilere pek aldırmadan,
Hatta aynaya hiç bakmadan
Saçımı bile taramadan
Çıkardım dışarı.
Güneşi ilk gördüğüm anda
Derin bir nefes alırdım
Ciğerlerimi olabilen
En temiz hava ile doldururdum.
Adımlarımın değerini bilerek ilerler
Ağaçlara bakardım uzun uzun
Bulutları izlerdim,
Her zamankinden daha fazla gülümserdim bugün insanlara.
Eğer bilseydim bugün öleceğimi
Geleceğe dair tek bir endişem olurdu
O da ailem ve sevdiklerim..
Başka hiç bir şey değil.
Eğer bilseydim bugün öleceğimi
Kırgın olduğum herkese
Birer mektup yollardım
Yanında kitaplar ile,
Cebimdeki tüm paramı
Bir sokak çocuğuna verir
Gözlerine bakar
Kirli yüzünü ellerini öperdim.
Eğer bilseydim bugün öleceğimi
Sevdiklerime birer not bırakırdım
İçi barış cümleleri ile dolu olan.
Sonra annemi ve babamı arardım.
Son konuşma olduğunun farkına vardırmadan,
Sevdiğim kadınlara, sevdiğim erkeklere sarılırdım,
Yarın bir daha sarılacak gibi
Doyasıya ama
Bunun son sarılış olduğunun
Farkına vardırmadan.
Gökyüzüne mi yükselirdim
Yoksa bir süre dolanırmıydım aranızda, bilmiyorum ama
Eğer bugün öleceğimi bilseydim
Yaşamak isterdim çoğu insan gibi
Bir dakika olsun daha fazla.