Bilseydim Şiiri - Mehmet Karakurt

bilseydim sevdiğim severmiydim
bilseydim gülen gözlerime yaş dolacak
nisan yağmurları gibi
bilseydim yarası kapanmamış kalbim çağlayacak
yara almış ceylan misali
sever miydim ki bilmiyorum seni
sordun mu hiç sevdiğim kendine bende ki seni
ben hep düşünüyorum inan
içimdeki seni
benim olmayan gözlerini
benim sandığım kalbini hep düşünüyorum
düşünüyorum inan ama düşünmekle sen bende olmuyorsun
ben düşündükçe sen elin oluyosun
ben düşündükçe kalbini ele veriyosun
seni kaybetmemedeki amaç
seni düşünmek mi yarim
zifiri karanlığın çöktüğü bu kış akşamında
aklımda binlerce soru arasında yanlız
biri aklımı kemiriyo
bilseydim hayat bana zindan olucak
verirmiydim bu saf kalbimi
bilseydim onun şerefsiz olduğunu
bütün bunlara insat severmiydim
senin o kahpe yüreğini
ben sana gönlümü vermişken mecnun gibi
sen ise teslim ettin kendini bihter misali
eğer bilseydim bana hayatı böle zehir edeceğini
severmiydim senin gibi kalleş birini
sevmekti eskiden insanı mutlu eden eylemsi
şimdi sevmek mi kaldı fiil mi kadlı haraket Mi kaldı
ben seni gözyaşlarımın buğulu derinliğinde
boğmaya karar verdim ey yar
bilsem ki sen o gözyaşlarına değeceksin
bir saniye durmam boĞarım seni
boğmak kolay bi etken tam seni boğmaya karar verirken yüreğimde
aklımda yine o acıtan soru
o hayattayken böle yanıyosa kalbim
o yok olunca nasıl dayanacak
bilseydimki dayanacak yaşatmazdım bendeki seni
bilseydim ki gözyaşım akmayacak
öldürürdüm sende ki beni
şunu bil ey yar gün gelecek sende seveceksin
benim kadar sevecek ama asla
SENİN KADAR SEVİLMEYECEKSİN...