*Bilseydim* Şiiri - Nigar Erkoçoğlu

Bilseydim soğuk duvarlara mahkum olacağımı
Kırılan yanlarımı nefretle saracağımı
Ve anıları dizip dizip boynuma asacağını
Bilseydim,
Her aldanışımda can çekilircesine içimden
Koynumda alev alev bir yangının başlayacağını

Ve gözümden düşerken sen,
Sonbahar mevsimindeki sararmış yapraklar gibi
Tutuşup hasretten neye olduğunu bilmeden
Ve yar olmadan gözlerin düşlerime
Sinsi bir gecenin nöbetini bekliyor ahım...

Olmasaydın! Hiç olmasaydın biçare yüreğimde
Düşmeseydi yolun o tuhaf akşamlarda evime
Ben inanmaya hazırdım, masal da olsa söylediklerin
Bir düştü, sabahı olmayan kabuslarda kaldı ömrüm
Ne gidebildim senden, ne kalabildi küskün yüreğim
Cebelleşirken ruhumla bedenim,
Bana kalan düşen damlalar oldu.Boynuma...Koynuma...

Bir ben varım evrenin en silik taraflarında
Unutulmuş muydum yüzüme gülen astarlar arasında?
Yüzüm asfalttan kirli, günahlarım senin yüzünden
Senin yüzünden bu pişmanlıklar da

Bilseydim,
Yarıp geçeceğini ömrümün baharını
Bilseydim,
Susuzluğuma serap olacağını
Sahteymiş çağlayan gibi gelmelerin
Ve sahteymiş doludizgin sevişmelerin

Bilseydim,
Uykularımı yorgan yapar mıydım üzerine?
Bel bağlar mıydı ellerim ellerine?
Kenetlenir miydi yüreğim yüreğine?

Yokuşlarında kaç kez kesildi nefesim
Kaç kez ölüp dirildi yasında yüreğim
Bembeyaz bir hayatı istedim seninle
Karanlığı yırtmak için ne çok çabaladı gülüşüm,
Ağlayan onca zavallı varken içimde...

Ben hak etmedim bu aykırı savaş hallerini
Hiç fark etmedim zamanın dizinde eridiğimi
Bir dili olsaydı tozlu penceremin
Ve ağaran tan vaktinin
Bir anlamı var mıydı?
Üzerime hiç doğmayacak güneşi,
Her sabah buruk bir çehreyle beklemenin...

Tüm perdeler kapalı, bu utanmalar kimin eseri?
Yüzüm yok yarınlara, yüzüm yok yitirilmiş zamana
Bir kuş kadar özgür olabilseydi kanatlarım
Ya da gökyüzü görebilseydi yere düşen bakışlarımı
Gizlenmiş acılarımı, halka halka taşımakta bedenim
Biri kopsa kırılsa içimde, bayram gelir mi bana da?
Kendimi mi cezalandırdım? Soyutlarken canları canımdan
Uzaklaşmak hataysa kaldırır mıydı acımı dağlarım?
Ya da dönülür müydü çıkılan selamsız yollardan?

Köhne bir yaşamın kıyısında can çekişmeler
Hediyen buymuş umudu çaldığın yüreğime
Hediyen buymuş...
Bir kumar oynamışım kaderin üzerine kederle
Senelerce içimde kalsan da sen
Kelebeklerin ömrü kadarmış aşkın...

Eylül 2007