Bilseydim Şiiri - Gülcan Şahin

BİLSEYDİM

Ne çok hüküm giymişim,
Ne çok öfkeler varmış.
Can'da Gül iken hangi ara nefret olabildim.
Suçum neydi?
Eğer işlendiyse...
Yanımda olmayışından
İhaneti yaşattın,
Sadakatin en dibini yaşattım.

Kimselere kırılmıyor,
Kimselere kabahat bulmuyorum.
Beni kahreden,
Hayatımı zindan eden
Herkesi kendim yücelttim.
Seve seve başımın üstünde taşıdım.
Bağrıma bastım gözüm kapalı güvendim.
Zarar elden değilmiş,
Can bildiğindenmiş meğer
Öğrenmiş oldum.

Bilseydim...
Bu denli bağlanırmıydım.
Onu da bilmiyorum...
Seni yaşamaya çalışırken,
Bu kadar vurdum duymaz
Nasıl kalabildin?
Umursamaz oluşun,
İçini hiç acıtmadı?
Belli acıtmamış,
Acıtmayacakta...
Bir gönül yapmak gelmiyorsa elinden,
Bari bir gönülü yıkma dilinlen.

Gül goncalarıyla dolu
Can bahçelerine benzetim.
Yoruldum yoruldum!
Biraz çekilip en ücra köşelerde, kaybolmak istedim.
Sustum sustum...
Sessiz çığlıklarla dolu gecelere...

Binbir heyecanla yazılan mektupların...
Yakılması da aşka dahil mi?
Hayır hayır...!!!
Kesinlikle aşka saygısızlık.

Sevdanın ne demek oldugunu
Cümle aleme göstermek isterken.
Sorgusuz ,hesapsız, kitapsız...
Ama nedensizce seni yaşamak...
İki sevdalı kalbin nasıl bağlı kaldığını
GüldeCan olarak ömür tüketmeyi...

Oysa ben şimdi...
Sevdanın en derin acısını yaşıyorum.
Kahredici karanlıklarda...
Sensiz çığlıklarımı yazıyorum...
Bu kadar değerliyken...
Kayboluşuma üzüldün mü peki?
Gülcan Şahin
04.04.24 04:24