Bilsen ne mutluluk Şiiri - Orhan Özçelik

Son diyordum,
Artık kimse gelip çalmaz kalbimi.
Derken,
Senin ayak seslerin,
Ve sonrasında,
İşte kalbimdesin,
Seni görebiliyorum.

Huzura gidiş yolumda,
Sadece gidiş var,
Dönüş yok.
Her şey orada birleşiyor,
Sadece gidebileceğim yerim,
Dönülmeyen kaderim.

Böyle bağladım kalbimi kalbine,
Her yön sen,
Ve her zaman sen.
Umutlarım ve arzularım,
Mutluluğum,
Sadece senin üstüne,
Senin olduğun yere,
Senin o boncuk gözlerine.

Ellerimde titreyişine,
Bir kuş gibi,
Heyecanla çırpınan yüreğine.
Senin gönlüne çıkar bütün yollar,
Bütün hayatımın anlamı olanlar.
Yani,
Senin için yaşanacak zamanlar.

Sen diyorum şimdi,
Sadece sen ve senin sevgin.
Aradığım her şeyi bulduğum yüreğin,
Bir dünyaya bedel,
Beni çok sevdiğin.
Bilsen ne mutluluk,
Bana gelişin.

Dedim ya hoşgeldin aşkım,
Kalbime gönlüme sen geldin.
Mutluluğun ne olduğunu,
Yeniden öğrettin.
Beni bir kez daha,
Dünyaya getiren sensin.
Sen benim kaderim,
Sevdiceğimsin.