Mehtaba bakarken tanıyorum seni,
Kimse farkına varmadan.
El ele, yalın ayak, aynı kumsallarda yürürken
Buluyorum ikimizi.
Sessiz kalıyorum çoğu zaman,
Anlatamıyorum kimseye,
Sesim soluğum çıkmıyor..
Sadece uzanmış seni dinliyorum..
seni izliyorum
Ara sıra gözlerine dalıyorum
Çok uzaklara..senden uzaklara gidiyorum..
Ne seni..ne sesini duyabiliyorum
Sabah olmuş..
Sen omzumda uyuya kalmışsın
Ne ben Ne de sen biliyoruz o zamanlar
Taksimi, ara sokakları
Dün farkına vardım seni ne kadar sevdiğimi
Yanlız kalınca
Çocukluğumu görüyorum,
Çalıların arasında,
İnişli çıkışlı yokuşlarda,
Asfalt kokusunda,
Dondurma alan çocuklarda,
Sabah penceremdeki karı görüyorum.
Çocukluğumu görüyorum,
Çalıların arasında,
İnişli çıkışlı yokuşlarda,
Asfalt kokusunda,
Dondurma alan çocuklarda,
Sabah penceremdeki karı görüyorum.
Uzun zamandir aklimdasin,
Sebebin yok, hep oralardasin.
Ne kim oldugunu biliyorum
ya da nerde oldugunu.
Ne zaman kapatsam kendimi baskalarina,
Sorun oldu bu yanlızlığım,
Ne sevdiğime kendimi sevdirdim,
Ne de sevebildim gözyaşı dökenleri.
Sorun oldu bu yanlızlığım,
Bana da,
Anlatmaya çalıştım.
Aklim bambaska bir yerde,
Ne herhangi bir soru ne de bir kaygi.
Anlamadigim halde kendimi uzaklasmis buluyorum.
Ne kadar bilsen de herseyin ayni oldugunu,
Uzak olmak zor, gercekten cok zor.
Uzaklaşmaya niyetlenir, kaçarsın.
Bir koy bulursun sana ait..sessiz sakin.
Uzanır kumlara ruzgarı yakalarsin..
Senin bilirsin her dalgayı, her ruzgarı.
Sarkılar yazıp, şarap içersin gündoğumunda.
Yemin edebilirsin oranın sadece sana
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!