Bilmiyorum neden sana vurgunum?

Uyku tutmuyor, ellerimin okşadığı kadife sedir üstünde
Gözlerim tavanın çatlak aralıklarında umut arıyor
Yıkılıp gidiyor duvarlar alevler saçılıyor ardından
Çatlak aralarından damlıyor kızıl kıyamet, kor ateş
Korku tufanında kala kaldım öylece
Celladımsın sen, nefesini ensemde hissediyorum..
Sararmış yapraklar gibiyim ellerinde, dökülüyor ruhum
Sonbaharın sisli bakışlarında, çırasını yakıyorum gönlümün

"Götür beni gittiğin yere"

Lakin diyemiyorum..
Gölgeler uzayıp gidiyor
Sokak lambasının ışık huzmesi kalıyor
Hüzün kalıyor..
Bir sokak kedisinin bakışlarına takılıyor gözlerim
Gölgelerin gidişine hayranlık duyuyor..
Korkuyorum
Bilmiyorum
Mecnunum asudeyim biçareyim..

' kırgın değilim kızgın olduğum kadar
vurgun yediğim deryalarda meskenim
Üzgün değilim ölgün olduğum kadar
kıyıya vurdum ve kesildi nefesim '

Bilmiyorum neden sana vurgunum
Daha dokunmadan tılsımını bozduğumuz bu sevdanın
Güvercinlerini uçuruyorum sılaya doğru
Bilmediğim diyarlara gidemiyorum..
Bir gülün kırmızısına kanıyor gözlerim
Hercai duruşunu sevdiğim dikeninde vefa buluyorum
Acıyı hissediyorum
Varlığını seviyorum..
Bilmiyorum neden sana vurgunum!